De teloorgang...
De teloorgang…
in de eerste tekenen
van een kille herfst
ben ik naar buiten gegaan
werd het strand een natte zandbak
en mijn droefheid nog veel meer
omringd door duizend zielen
met stukgelopen gedachten
en een onuitgesproken doodswens
sterf ik eenzaam
het voetvolk huilt
de paarden wild en zanderig
van hier uit klinkt de angst
om verder (ogenschijnlijk rustig)
maar vastberaden afstand te nemen
van de zomer deze dag
gestrengeld in elkander
en de juiste blik op oneindig…
esteban 05/082008
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Woensdag, augustus 06, 2008 19:53 |
| Wat een prachtig schrijven! Oneindig... Is de wereld waarin wij leven zo ook de dood.. With Love, Kus |
|
| Lily May Parker: | Woensdag, augustus 06, 2008 08:00 |
| een pracht schrijven dit opnieuw Esteban, en inderdaad, blijf jij maar leven, het zou zonde zijn nu te sterven.... kus Lily May xxxxxx |
|
| Hieronymus: | Dinsdag, augustus 05, 2008 21:53 |
| Blijf nog maar een hele tijd in leven vriend Esteban. Laat de jaargetijden maar afsterven en terug herrijzen zoals jij het zo mooi beschrijft! Beste groet Ronny |
|
| Winna: | Dinsdag, augustus 05, 2008 21:05 |
| wonderlijk hoe je de tegenstellingen combineert... MOOI!! |
|
| Ria Klein Herenbrink: | Dinsdag, augustus 05, 2008 21:01 |
| prachtig gedicht maar laat de zomer nog even blijven want ik heb nog vakantie tegoed :-) liefs Ria |
|
| Littledolphin: | Dinsdag, augustus 05, 2008 20:41 |
| prachtige verwoording lees ik hier, intens schrijven, heel erg voelbaar esteban! mooi werk, liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||