Ravijn
Ravijn
ik heb vandaag met jou gesproken
een zware last viel van me af
er is nog altijd niets gebroken
ik weet dat jij er voor mij was
toch heb je nood aan d’eenzaamheid
het liefst van al ben je alleen
er knaagt nog zoveel bitterheid
een deel van jou is hard als steen
daarom berust ik deze dagen
en koester mijn herinnering
ik mag me in je buurt niet wagen
en wacht in mijn vertwijfeling
ik wist eerst niet wat jou zo griefde
je zit nog steeds in een ravijn
het was niet jouw gebrek aan liefde
en daarom voel ik mij zo klein
Reacties op dit gedicht
| lejaeghere rudi: | Maandag, maart 25, 2002 12:39 |
| Gevoelens mooi verwoord, Waterval. Groetjes, Rudi | |
| sleepless: | Zondag, maart 24, 2002 17:34 |
| Echte liefde overwint veel, bijna alles. Vertrouwen voel je, als je het nodig hebt. Mooi verwoord. Groetjes. |
|
| Sheena: | Zondag, maart 24, 2002 11:23 |
| praten ... is de moeilijkste maar ook de beste weg .... Sheena |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, maart 23, 2002 13:40 |
| Toch is er een groot verschil, hij wijst niet jou af, maar zichzelf. Hou maar een beetje hoop, groetje, Hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||