zielweerzien
als een wonderbaarlijk lied
zo spreekt het bos de woeste herkend de klanken
van oude sprookjes
legendes van zilver en goud
in de werelden zonder oud
en zonder rimpel
waar zielen versmelten in liefde
zo is gaat het verhaal door
de woeste weet allang waar heen
maar de rivier volgt het pad
zodat de woeste weet van een oude pilaar
overgebleven resten van een heel oud kabaal
hij zal bevrijden
en haar ziel kwam terug
niet als een oude
maar een nieuwe kus
Reacties op dit gedicht
| lugh: | Zaterdag, augustus 09, 2008 03:02 |
| hahahaha ik laat even wat vallen.aaaaagghhhhh dat lucht op | |
| Deaved Shight 777 : | Zaterdag, augustus 09, 2008 02:59 |
| Whahahhahahahahaha tsjakka dat noem ik nou eens scherp analyserend stukje poezie, ik ben helemaal overtuigt van jou talent. Applausje voor jezelf |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcus von neuborg | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||