Zwijgend.
Zwijgend
Zwijgend houden mij
verdrietdraden
gevangen,
klanken zoeken naar
woorden,
een gevoel van vroeger
pijnen kerven
bloed in
herinneringen, die
vandaag
niet meer
zullen sterven, omdat
afscheid
de toekomst
versluierd heeft.
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zondag, augustus 10, 2008 18:25 |
| probeer die draden los te maken Barbara om de toekomst de ruimte te geven.Pijnlijk mooi verwoord. Veel liefs, Anneke |
|
| Dina-Anna: | Zondag, augustus 10, 2008 15:42 |
| Droefmooi verwoord! Liefs Dina |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 10, 2008 11:40 |
| zo droevig maar o zo mooi verwoord | |
| mevrkimkim: | Zondag, augustus 10, 2008 11:25 |
| droevig maar prachtig gedicht. | |
| sunset: | Zondag, augustus 10, 2008 10:14 |
| ''k Zou de sluiers dan maar snel verscheuren; aan de einder wacht al een nieuwe morgen. Altijd!. Liefs en omarmende genegenheid, sunset |
|
| Windwhisper: | Zondag, augustus 10, 2008 09:55 |
| jeetje w ontzettend droefgeestig lieve groet Cobie Kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||