Op de rand….
Op de rand….
Het bleef maar duren.
Ook jij ging achteruit.
Je moest zelfs bloedtransfusie.
Samen probeerde we te vechten.
Overeind te kunnen blijven.
Want de strijd was nog niet gedaan.
Nu ook nog de nacht in om te werken.
Ze zeiden je kunt het, laat het niet merken.
Maar van binnen was ik dood op.
Nu mocht ik bij de dokter komen.
Waar het eerste lichtpunt kwam.
Hij schreef mij gedeelde rust voor.
Tijd om op ademen te komen
Samen jou verjaardag te vieren.
Alles te kunnen ordenen.
Samen voorbereiden.
Op wat komen gaat.
Al is het met verdriet gepaart.
Reacties op dit gedicht
| Dina-Anna: | Dinsdag, augustus 19, 2008 21:03 |
| Word er stil van, sterkte hoor! Liefs Dina |
|
| arie: | Dinsdag, augustus 19, 2008 16:48 |
| Gebruik de tijd die jullie samen nog rest en spreek uit wat er nog besproken moet worden.. Want de tijd vliegt.. sterkte en liefs, arie |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, augustus 19, 2008 16:35 |
| Inderdaad stilmakend! Lieve meis ik wens je veel kracht en sterkte! Liefs,dicky |
|
| appelboom: | Dinsdag, augustus 19, 2008 11:45 |
| Zo stilmakend Moongirl... knuffff... Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||