het werd tijd
19 jaar woonde je bij mij,
heel gewoon want je bent mijn zoon.
je hebt veel kapotgemaakt, je ging maar
door.
het moment van afscheid kwam, ik moest
kiezen,
je zei, 'ga maar met moederpensioen'.
de dag dat je zelf vader bent zul je
me pas begrijpen.
dag zoon, wordt gelukkig, leef naar wat
ik je geleerd hebt, maak de goede keuze's.
het is tijd voor mij nu.
je mama.
heel gewoon want je bent mijn zoon.
je hebt veel kapotgemaakt, je ging maar
door.
het moment van afscheid kwam, ik moest
kiezen,
je zei, 'ga maar met moederpensioen'.
de dag dat je zelf vader bent zul je
me pas begrijpen.
dag zoon, wordt gelukkig, leef naar wat
ik je geleerd hebt, maak de goede keuze's.
het is tijd voor mij nu.
je mama.
Reacties op dit gedicht
| christina: | Zondag, maart 24, 2002 10:16 |
| Maar hij blijft altijd je zoon hoe je het ook went of keert Kinderen Kleine kinderen kleine zorgen Grote kinderen grote zorgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sylvania | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||