het verdriet
Opeens was je weg
je was er niet meer
Mijn hart begon te huilen
En alles deed me zeer
Je dacht ze kon het wel aan
Maar toen ik hoorde dat je was gegaan
Heb ik niet door kunnen leven
En mensen geen liefde kunnen geven
Ik heb veel verloren waaronder jou
En ik heb nooit kunnen zeggen hoe veel ik van je hou
Het was zo plotseling
Was je zo ziek dat je nu ging?
Ik wist het niet
Ze hebben mij nooit iets verteld en dat doet mij verdriet
Als ik nou rekening had kunnen houden
Als je me nou maar vertrouwde
Maar nee je wou me bescherme tegen het kwaad
Maar nu is het veelste laat
Om je nog te zeggen
Hoe veel ik van je hou
je was er niet meer
Mijn hart begon te huilen
En alles deed me zeer
Je dacht ze kon het wel aan
Maar toen ik hoorde dat je was gegaan
Heb ik niet door kunnen leven
En mensen geen liefde kunnen geven
Ik heb veel verloren waaronder jou
En ik heb nooit kunnen zeggen hoe veel ik van je hou
Het was zo plotseling
Was je zo ziek dat je nu ging?
Ik wist het niet
Ze hebben mij nooit iets verteld en dat doet mij verdriet
Als ik nou rekening had kunnen houden
Als je me nou maar vertrouwde
Maar nee je wou me bescherme tegen het kwaad
Maar nu is het veelste laat
Om je nog te zeggen
Hoe veel ik van je hou
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Zondag, maart 24, 2002 10:47 |
| Het is niet te laat! Ze zal altijd bij je blijven ook al is ze niet hier. vergeet haar neit! k*s en heel veel liefs Evi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: geen Naam | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||