Hij kijkt naar mij.
Vanuit de hemel,
en ziet mijn hart.
Het bloed en de duivel krijgt de overmacht,
maar ik vecht voor mijn leven,
en God helpt mij daar bij.
Ik zie engelen door de lucht heen zweven,
maar mijn hart voelt nog zwaarder dan een kei.
Zo hard mijn hart.
Het gaat tekeer.
En telkens weer.
Moet ik altijd alles goed doen?
Moet ik altijd stil en aardig zijn?
En weet je wat het probleem is?
Ik ben zelfverzekerd genoeg om m'n eigen
vrienden te kiezen, maar in echte shit zal je
je fake-vrienden verliezen.
En geloof me!
Ook al zeggen woorden ik zal het je vergeven,
maar gevoelens weten,
ik kan het nooit vergeten.
Dus vergeet nooit wat je hart je zegt,
ook al zwijgt je mond,
wat je voelt is echt,
want je kunt je hart niet sluiten
voor de gevoelens die je niet wilt voelen!