te laat
niemand op de weg
niemand op het strand
een signaal
het is voorbij
de zon
in jou en mij
waar ben je gebleven
laat me je beminnen
laat me je strelen
ach dat willen zovelen
de wolven om jou heen
de enigste die echt van jou houd
ben ik
en geen ander
geen een
kan dit verwoorden
zonder te twijfelen
dat er ooit geen ander
komt
kom terug
dan laat ik jou
de zon zien
in jou ziel
in jou bestaan
we kunnen dansen
op dit blauw juweeltje
onder de sterren
onder de maan
onder de maan
laten wij verdrinken
laat me
nooit meer alleen
laat me asjeblieft
niet gaan
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Maandag, augustus 25, 2008 23:44 |
| Fijn dat ik je hier ook lezen kan! Eenzaamheid doorklinkt! Beminnend en verlangend mooi geschreven! Liefs,knuffs Dicky(Quicksilver) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcus neuborg | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||