steken
Golvend stond zij daar
om haar heen kabbelend gevaar
ze wist het niet
en voelde niets
verderop daar lag haar fiets
zij was gewond
en 't voelde naar
een steek een speld
of meer gevaar
de pijn, teveel voor een persoon
moest weg en dat is heel gewoon
daar stond ze dan alleen en naakt
alsof het leven haar had uitgebraakt
weg van hier en wel heel gauw
dat was alles wat zij nog wou
ze rende weg uit het leven
met het idee dat niemand ooit om haar zou geven
daar ging ze, dapper van verdriet
met een blik waaruit sprak 'vergeet mij niet'
om haar heen kabbelend gevaar
ze wist het niet
en voelde niets
verderop daar lag haar fiets
zij was gewond
en 't voelde naar
een steek een speld
of meer gevaar
de pijn, teveel voor een persoon
moest weg en dat is heel gewoon
daar stond ze dan alleen en naakt
alsof het leven haar had uitgebraakt
weg van hier en wel heel gauw
dat was alles wat zij nog wou
ze rende weg uit het leven
met het idee dat niemand ooit om haar zou geven
daar ging ze, dapper van verdriet
met een blik waaruit sprak 'vergeet mij niet'
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: malou | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||