kinderen
Voor de eerste keer sinds jaren
zie ik mijn kinderen duidelijk groter worden
als ze me naar dingen vragen
die ze eerst als zo vanzelfsprekend ervaren
met vallen en opstaan
vliegen de jaren ook voor hun voorbij
ik kan niet meer zijn dan een steun
bemoeizucht past niet bij mij
hun eigen leven mogen leiden
is het grootste geschenk dat je ze kunt geven
door lief en leed te delen
hoop je dat ze je niet zullen vergeten.
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Woensdag, oktober 01, 2008 22:04 |
| mooi verwoord lieve groet sonja |
|
| into: | Zondag, augustus 31, 2008 22:55 |
| prachtig en waar | |
Over dit gedicht
| Auteur: moonwoman | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||