Verdriet van een groot kaliber
ze weten niet meer wat de oorzaak was
een verdwaalde drang naar wanhoop of
een te kort jurkje dat verkleurd uit de was
een aardbei vlek op de groezelige stof
de onrust verdween uit het huis in stilte
een hard onuitgesproken schreeuw van woede
een natte wang van eenzaam achtergebleven
een onschuld die beschamend veel op de jouwe leek
het verbaasde niemand hoe bitter de pil
een opengescheurde blouse beschadigd vel
een met grond besmeurde schram het bloed
een gestolde groei verkrampte spieren
verdriet van een groot kaliber werd afgevuurd
een doffe knal als vuurwerkbom bedonderde
een mensenbrij die afgeschermd van de waarheid
een toneelstukje van ongeloof opvoerden
ze weten niet meer wat de oorzaak was
een verdwaalde drang naar wanhoop of
een te kort jurkje dat verkleurd uit de was
een aardbei vlek op de groezelige stof
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Dinsdag, september 02, 2008 16:39 |
| amai.... stilte... Y. |
|
| Mevrouw Melzer: | Dinsdag, september 02, 2008 16:19 |
| zoooo. fuck hey. hier knap ik dan wel weer iets van op. | |
| roosjerood: | Dinsdag, september 02, 2008 15:25 |
| zo rakend verwoord | |
| Littledolphin: | Dinsdag, september 02, 2008 15:14 |
| rakend alweer liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2008 | ||
| Thema's: | ||