Vleugels
Vleugels
als geketend aan de aarde
blijft eden mij ontstolen
welk is de weg
om te berusten in pijn
is het zwaar om mens te zijn
hoe veel zwaarder heeft het dan een geest
als hij ziet onder wit blanke vleugels
hoe men op aarde tranen weent
ik voel het zilt druppen in mijn handen
ze verdampen in de warmte die ik voel
maar nimmer vertalen ze mijn gevoel
over het gemis in hart en ziel
zo ver weg van mij
een gestolen zin
maar het geeft trillingen
tot het diepst van mijn zijn
geketend aan aarde
blik ik hemel hoog
groet stil en lach
omdat ik even een verborgen vleugel zag
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Woensdag, september 10, 2008 20:14 |
| Wat een prachtig schrijven! Groet van Hilly |
|
| frankm: | Woensdag, september 10, 2008 18:40 |
| echt mooi geschreven! always look at the bright side of life! mag ik zeggen?? ciao, frankie |
|
| Quadesh: | Woensdag, september 10, 2008 17:21 |
| het leven is osm net een puzzelboekje, maar dan zonder de bladzijde met oplossingen. knufje | |
| maria : | Woensdag, september 10, 2008 13:51 |
| Mogelijk is deze wonderlijke hemelvleugel...... de draad naar de taal van het verhaal met liefs, maria |
|
| Littledolphin: | Woensdag, september 10, 2008 09:46 |
| stilmakend mooie poezie liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2008 | ||
| Thema's: | ||