We rollen maar mee
en proberen nooit iemand te vergeten.
We bieden elkaar woorden aan in troost
en vangen elkaar op met lichaamswarmte
en zachte klanken van het hart.
Onszelf zien wij...
als belangrijk!!!
Ja geef maar toe hoor,
ook jij die dit leest, je voelt jezelf echt belangrijk!
jij bent het midden en de rest draait rondom jou.
Geef maar toe hoor,
iedereen is toch een beetje ijdel maar wijzelf,
we willen onszelf redden en denken niet aan later
want later,
dat is toch nog ver, zo ver weg...
Die belangrijkheid in ons leven is eigenlijk maar schijn
want hoeveel stambomen heb jij al onderzocht, ja jij lezer, beken maar...
waarschijnlijk niet hé...
:)
Wie kent er nog zijn over-over-over-over grootouders,
ik ken ze niet, ze zijn reeds lang verleden
maar wees maar zeker!!!
In hun tijd voelden zij zich ook belangrijk
en ook zij hadden dezelfde verlangens van naastenliefde
en erotiek en lekker eten en nog veel meer...
alleen hadden zij het veel moeilijker dan ons.
Zij liepen hun rug krom voor ons en een werkdag begon al van jonge leeftijd. Zestien uurtjes op een dag waren geen uitzondering en armoede die ziektes bracht, ze lieten honderden werkers sterven
want de geneeskunde stond zover niet als vandaag
en een dokter kon men niet betalen.
Dus lieve lezer, je mag best fier zijn op jezelf
maar vergeet nooit...
wat vooraf ging want daardoor kunnen wij leven vandaag
en laat ons hen...
alstublieft niet vergeten
note : naar aanleiding van iets dat ik las op freaks vandaag