Avondbloed.
Avondbloed
Rood
was de avondval,
toen liefde
stierf
grijs
een dageraad, die
geen zon
meer baarde, en
zwart
is mijn dood, waar
kraaien loeren naar
het overschot; want
ben opgehouden
met ademen,
kloppend hart
eruit getrokken
in rouwsluiers
gewikkelt,
koester ik
dit avondbloed, wat
koud tussen
vingers
ten gronde
loopt; elke
levensstroom
voorgoed
dichtgeknoopt.
Reacties op dit gedicht
| Dina-Anna: | Donderdag, september 11, 2008 18:05 |
| Prachtig maar toch ietwat zwarte ondertoon! Liefs Dina |
|
| Folkert Eerdmans: | Donderdag, september 11, 2008 10:44 |
| Zeer intens! Echt heel bijzonder gedaan, bravo! Groet Folkert | |
| Nummer 127: | Woensdag, september 10, 2008 22:23 |
| Barbara goes horror :d Bart |
|
| RealMe: | Woensdag, september 10, 2008 21:35 |
| whow..morbid... maar wel heel mooi beschreven. Mooie beeldspraak. groetjes, Bianca |
|
| Eli B: | Woensdag, september 10, 2008 20:36 |
| Right trough the heart is deze. Je hebt weer een unieke gemaakt en wat voor een. Liefs Eli |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2008 | ||
| Thema's: | ||