Laurens Windig: | Dinsdag, maart 26, 2002 12:58 |
ik vind sommige veel gedichten moeilijk om op te reageren, omdat men ze strikt persoonlijk opvat als een fragment uit het leven van de dichter zelf. Is het niet juist een groot talent als je gevoelens kunt neerschrijven zonder ze zelf te hebben ondergaan? In geval van Wil weet ik natuurlijk de achtergrond, maar zijn werk behoeft toch niet altijd op hem zelf betrekking te hebben? Of heb ik het mis? het is een prachtig gedicht, hoe tragisch en ironisch ook. |
|
Sheena: | Maandag, maart 25, 2002 21:58 |
Maak dat coconnetje van blauw ... even voor jezelf, je doet het goed ... ook engelen moeten even vrijaf ... Sheena |
|
~Marina~: | Maandag, maart 25, 2002 21:12 |
even een stapje terug nemen Angel... heeft ieder van ons nodig zo nu en dan zelfs engeltjes..... take care! knuffie Marina |
|
Hanneke Eirinn: | Maandag, maart 25, 2002 21:05 |
heel erg mooi :) | |
free: | Maandag, maart 25, 2002 21:01 |
soms moeten we even pelgrim zijn doet de wereld soms n beetje pijn groter groeien in t klein... liefs free |
|
Driegeetjes: | Maandag, maart 25, 2002 20:22 |
Take 5, Wil... Ff de druk van de ketel en tijd voor jezelf... DrieGeetjes |
|
Renate-td-: | Maandag, maart 25, 2002 20:13 |
Mooi omschreven, schep orde, misschien is het nu de tijd. Liefs, Renate |
|
christina: | Maandag, maart 25, 2002 20:00 |
Kom op he Engel Knuffie he Liefs Christa |
|
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 25 maart 2002 | ||
Thema's: |