Witte verblinding.
Witte verblinding
De dag
knoopt nevelbanken
aan elkaar,
slierten tussen
leven en dood, want
het sterven
is begonnen,
ik voel
geen zon meer;
loop tastend
mijn weg, in
witte verblinding;
ben verloren, op
zoek naar mezelf,
elders tussen
heden, verleden
ligt deze ziel nu
te verscheiden, waar
gekozen paden
steeds maar weer
in een kringloop naar
het ondoorzichtige
niets
leiden.
Reacties op dit gedicht
| Dina-Anna: | Vrijdag, september 12, 2008 17:06 |
| Droefmooi schrijven...! Liefs en een zoen Dina |
|
| Nummer 127: | Vrijdag, september 12, 2008 16:55 |
| heeft wel iets aangenaam zo niets nee? Bartx |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, september 12, 2008 15:07 |
| Wel prachtig melacholisch mooi geschreven! | |
| Quicksilver: | Vrijdag, september 12, 2008 15:07 |
| Oei dat leest erg droevig lieve meis! Diepe inhoud hoor! Geef je maar een dikke innerknuffel met een quicksilverkus |
|
| less - no more: | Vrijdag, september 12, 2008 13:28 |
| even een troostknuff voor jou liefs, Jan |
|
| roosjerood: | Vrijdag, september 12, 2008 09:55 |
| zo droefmooi ,een dikke troostknuffel van mij en heel veel sterkte | |
| Narcis(t): | Vrijdag, september 12, 2008 09:29 |
| droefmooi barbara fijn weekend meid |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, september 12, 2008 08:53 |
| aandoenlijk schrijven, ik zou je willen troosten meisje, maar kan slechts, ook nu, alleen maar zwijgend luisteren naar je verdriet en pijn liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 12 september 2008 | ||
| Thema's: | ||