von Liebigweg 126
Hier in dit wonderschone platte land
Waar ik ben geboren en groot gebracht
Voel ik mij volop altijd weer volop mens
Hier waar men leeft onder het water
Ik luister naar de vogels met hun verhalen
Al dat theater op de straten en in de lucht
Mijn hart slaat weer op gang door deze plek
De warme liefde voor mijn geboorteplaats
Ik voel mij een met mijn eigen Amsterdam
Adem ik in de lucht van de Watergraafsmeer
Kijk ik naar die befaamde Dutch Mountains
Denk ik weer terug aan die goede oude tijden
Zondags gezang uit de Meer op de achtergrond
Hier op de von Liebigweg 126 volop levend
De straat heeft mij opgevoedt tot een strijder
Denk niet dat ik het ooit zal gaan vergeten
Hier ontmoeten ik de vrijheid in mijn eigen geest
Hier dacht ik na over al de wereldproblemen
De liefde zit van mijn vingers tot mijn tenen
Jij weet dat ik hou van jouw ochtenddauw
Ik denk nog steeds altijd aan jou als ik heimwee voel
Ik heb je nodig voor het voeden van mijn inspiratie
Maakt niet welk seizoen het is jij straalt in de zon
Geen plek op aarde is zo magisch als mijn huis
Reacties op dit gedicht
| Winna: | Donderdag, maart 05, 2009 13:44 |
| Prachtig! ben zelf getogen op nr. 20..... | |
| marieke_x: | Dinsdag, september 30, 2008 18:26 |
| mooi, helemaal goed :) respect ^^ liefs |
|
| Littledolphin: | Maandag, september 15, 2008 23:48 |
| een geweldig geheel, mooi liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: David de Vreer |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2008 | ||
| Thema's: | ||