De avond valt langzaam voorbij
De avond valt langzaam voorbij
Ik streel je nachtelijke armen en hou ze stevig vast
Want ik wil mezelf niet verliezen wanneer
Ik me begeef naar de stad van albast
Kleurrijke lampions tonen de sterren in jouw ogen
Onder de betoverende verlichting zoek ik het pad
Langs straten en huizen met gesloten deuren
Ik ben op weg naar waar het water de lotussen uiteenspat
Naar waar ga je vraagt ze
En haar voeten twijfelen om me verder te vergezellen
Is er een manier om te laten zien
Dat ik enkel over haar en mij wil vertellen
Ik streel je nachtelijke armen en hou ze stevig vast
Want ik wil mezelf niet verliezen wanneer
Ik me begeef naar de stad van albast
Kleurrijke lampions tonen de sterren in jouw ogen
Onder de betoverende verlichting zoek ik het pad
Langs straten en huizen met gesloten deuren
Ik ben op weg naar waar het water de lotussen uiteenspat
Naar waar ga je vraagt ze
En haar voeten twijfelen om me verder te vergezellen
Is er een manier om te laten zien
Dat ik enkel over haar en mij wil vertellen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, september 23, 2008 13:36 |
| Bijzonder hoe jij je liefde, liefdesangst en -verwarring overbrengt. Ik heb het graag gelezen. Warme groet, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wolvo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2008 | ||
| Thema's: | ||