Zuigende Afgrond.
Zuigende Afgrond.
Je lip bloedt
zo hard als je bijt
de pijn van een snijdend
losgelaten verleden
Oh, en wat wou je toch graag
dat het terugkwam
al was het maar voor even
Je handen gloeien
de muur is hard
en niet bedoeld om op te slaan
Je wangen zijn nat
van je eeuwige gehuil
Je kreten ongehoord
zweven traag door de ruimte
Je emoties breken je
zuigen je uit
steeds leger
lichter
De afgrond herwint zijn macht
jou lege lichaam tegen zijn zuigende kracht
dreigt het telkens te verliezen
Je schreeuwt
hou me vast
hou me weg bij de rand
Je schreeuwt je longen leeg
maar kreten blijven ongehoord
Je lip bloedt
zo hard als je bijt
de pijn van een snijdend
losgelaten verleden
Oh, en wat wou je toch graag
dat het terugkwam
al was het maar voor even
Je handen gloeien
de muur is hard
en niet bedoeld om op te slaan
Je wangen zijn nat
van je eeuwige gehuil
Je kreten ongehoord
zweven traag door de ruimte
Je emoties breken je
zuigen je uit
steeds leger
lichter
De afgrond herwint zijn macht
jou lege lichaam tegen zijn zuigende kracht
dreigt het telkens te verliezen
Je schreeuwt
hou me vast
hou me weg bij de rand
Je schreeuwt je longen leeg
maar kreten blijven ongehoord
Reacties op dit gedicht
| death_soul: | Zondag, oktober 05, 2008 13:30 |
| Echt krachtig geschreven! Heel herkenbaar! hou je goed! groetjes Death_Soul! |
|
| Gerhardus: | Donderdag, september 25, 2008 23:49 |
| het gedicht is als een eenzame roep in het duister, zo voelt het aan voor mij, Fanariah. hoop doet leven. een echt mooie romantisch gedicht van je. groet Gerhardus |
|
| Renske x3: | Donderdag, september 25, 2008 22:37 |
| Met ingehouden adem gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fanariah | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2008 | ||
| Thema's: | ||