hulpeloos liep ze verder zonder te weten waar
de pijn scheurt haar blik af
ze moet verder maar het heeft geen zin
alleen op de wereld zonder enigs zin
het water stroomt het vuur laait op
maar alleen is haar hart
tranen lopen op de aarde maar niemand geeft een gil
met haar hoofd omoog de koude in starend naar de vogels in
jaloers op hun vrijheid jaloers op hun zin
in deze tijd is steun een medicijn maar alleen is zonder iemand
pijn en verdriet geen wil en gen kracht hulpeloos en alleen starend en volgend
niemand ziet niemand hoort de schreeuw die zij smoort
geen geluid uit angst geen geluid uit pijn
verdriet stijgt op pijn neemt toe
alleen is zonder iemand
spijt van de bomen troosten het niet
de tijd die loopt een licht verdwijnt
en duisternis staat op
een geur van bloed een geur van rood
een blik van niemand een geluid van iemand
bloed stroomt geen geluid niemand kijkt want zij is dood
een steek bepaalt zo veel een seconde een geheel want bloed stroomt maar zij niet maaar