ogen kijken wanttrouwig toe
Aan mijn Therapeut
mijn ogen kijken, droef en dof
lezen van regel tot regel
angst ontstaat, bij het lezen
van de zinnen in jou mail
want bij wie moet ik met mijn vragen heen
of met mijn angsten en wat met mijn vertrouwen
hoe zal ik verder kunnen zonder jou, hulp
dat binnen kort niet in handbereik meer ligt
bij jou kon verdriet & geluk
steeds eerlijk worden vertelt
halve woorden spraken boekdelen
jij wist op alles een antwoord
en nu plots ... zo uit de hemel gevallen, ga jij
hier plots zomaar, ineens gewoon weg
hoe moet het dan verder, wat moet ik doen
angst, onzekerheid, verwarring slaat om mij heen
ik wil niet dat je gaat, maar wil je niet tegen houden
want jij moet ook voor jou kiezen, en niet voor ons
toch zal ik jou héél hard missen, mag ik je nog mailen
zo nu en dan want jij was meer, dan een therapeut
je was als een super goed vriendin, die in mijn hart zit
en ik kan jou niet zomaar laten gaan, zonder dit te laten weten
dat : ik zal je héél hard missen, maar hou je niet tegen
al maakt dat mij angsten nog zo groot en verward
wens ik je sterkte en succes in je verder carriere
en hoop dat jij daar je plekje hebt gevonden
maar dat je af en toe, zo nu en dan eens
aan ons zal denken, vergeet ons niet!
Jessica
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, oktober 01, 2008 00:06 |
| Liefdevol voor haar geschreven! liefs,knuffs dicky |
|
| _Lieverdje_: | Dinsdag, september 30, 2008 09:22 |
| prachtig voor haar geschreven liefs |
|
| Mary~ Lou: | Dinsdag, september 30, 2008 09:15 |
| Mooi gedicht! Ze zal het vast op prijs stellen als je haar laten weten hoe positief je over haar was! Maar je moet het ook alleen kunnen! In het begin misschien onwennig... , maar dat komt...! Liefs. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tweetyke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2008 | ||
| Thema's: | ||