Het licht en de geur
De koningskaars
draagt het eeuwige vuur
een witte aronskelk
in kristal helder glas
nooit zal het evenaren
de onwisbare liefde
mijn hand die het zweet
van je voorhoofd streek
je verbeten doodstrijd
en toch een glimlach
afstanden lijken groot
onbereikbaar mijn stem
bindingen worden sterker
door bewustwording
lijkbleek het gezicht
die de traan heeft betoverd
je nam mijn hand
op je weke pols
samen voelden we
de kracht van een verleden
de laatste slag in je pols
ontstak in een storm verdriet
het licht en de geur
eeuwig gegrift in mijn hart.
27-03-‘02/10:41
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Woensdag, maart 27, 2002 23:06 |
| als mijn hart de laatste slag slaat, mag JIJ mijn bidprentje schrijven ...... maar dan moet je nog heel wat jaartjes mee .... gelukkig .... Sheen |
|
| waterval: | Woensdag, maart 27, 2002 20:47 |
| ....zoveel herkenning....zoveel..... | |
| christina: | Woensdag, maart 27, 2002 15:21 |
| Geen woorden voor na een paar keer lezen Zeker wetend dat ik hem nog een keertje lezen zal |
|
| Anouck ( Almost me): | Woensdag, maart 27, 2002 14:38 |
| Deze raakt me....Héél goed geschreven. Liefs, |
|
| car: | Woensdag, maart 27, 2002 12:15 |
| oei....deze is heel herkenbaar....... mooi ook.die laatste slag van de pols... |
|
| chrilo: | Woensdag, maart 27, 2002 11:59 |
| dit komt denk ik ècht, uit de bodem van je ziel. liefs,..... |
|
| pramodah: | Woensdag, maart 27, 2002 11:17 |
| prachtig dit gedicht daar zit voelen in........... liefs pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||