de zandloper
Dwalend door een eindeloos doolhof
Zoekend naar een straaltje licht
Elke dag dezelfde rondjes
Met aan m'n schouders een enorm gewicht
Een druppel, een plasje
Een beekje, een meer
Verdwaald tussen hoge bomen
Dezelfde rondjes keer op keer
Niet wetend welke kant op te moeten
Zie ik de zandloper en kijk in 't rond
Maar plotseling is mijn tijd op
En val ik neer op de grond
Reacties op dit gedicht
| Bert Lagom: | Maandag, mei 27, 2002 16:55 |
| wederom voel ik de pijn dat je door worstelt. dag na dag. en de zandloper staat maar leeg te lopen. maar probeer met dat beetje kracht, welk nog in jou zit, de zandloper te draaien. zo is de tijd nog niet op en zal de tijd de pijn verzachten. de littekens vergroeien ook en worden ook onzichtbaar. neem het van me aan. | |
| Evi: | Maandag, april 01, 2002 11:50 |
| Kop op meid he! waar een begin is is ook een eind! Je verdient het! prachtig geshcrven, k*s en heel veel liefs Evi |
|
| scrooge: | Vrijdag, maart 29, 2002 20:49 |
| Je kunt ook een huisje bouwen naast dat meer en van je rust genieten. | |
| mariska: | Woensdag, maart 27, 2002 21:31 |
| denk aan de berg waar ik op sta en loop daar naar toe je komt er vanzelf wel en ik zal op je wachten!!!! kus mariska |
|
| Lieverdje: | Woensdag, maart 27, 2002 19:47 |
| Echt een mooi gedichtje, Lovertje. Je komt er wel uit, en dan sta je opeens knipperend in het felle daglicht... een juichkreet stijgt op uit je keel. Veel liefs, en veel sterkte, Lieverdje xxx |
|
| Marieke: | Woensdag, maart 27, 2002 19:31 |
| Ook al zijn de bomen hoog, ze zijn een teken van leven. En als je ergens in bent gekomen moet er ook een weg naar buiten zijn. Blijf zoeken, je vindt 'm wel! Liefs Marieke | |
Over dit gedicht
| Auteur: lovertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||