Opgewassen
'k Ben niet
tegen je opgewassen,
je overdondert me
met goedheid en diep vertrouwen,
geen haar of speld
valt daartussen te krijgen,
verwarring en ongeloof alom
dat iemand zoveel om me geeft,
als jij,
't maakt me al met al,
zo angstig en onzeker,
mezelf te verliezen in jou,
die laatste stevige omheining
te slopen rondom mij,
want al die tijd
was 'k op de vlucht
voor alles en iedereen,
ach kon ik mezelf
maar wat meer vertrouwen,
helemaal veilig en zeker
voelen of zijn,
overtuigd van 't feit,
jouw liefde is onvoorwaardelijk,
en zo (on)waarschijnlijk
heilig !
tegen je opgewassen,
je overdondert me
met goedheid en diep vertrouwen,
geen haar of speld
valt daartussen te krijgen,
verwarring en ongeloof alom
dat iemand zoveel om me geeft,
als jij,
't maakt me al met al,
zo angstig en onzeker,
mezelf te verliezen in jou,
die laatste stevige omheining
te slopen rondom mij,
want al die tijd
was 'k op de vlucht
voor alles en iedereen,
ach kon ik mezelf
maar wat meer vertrouwen,
helemaal veilig en zeker
voelen of zijn,
overtuigd van 't feit,
jouw liefde is onvoorwaardelijk,
en zo (on)waarschijnlijk
heilig !
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zaterdag, oktober 18, 2008 15:55 |
| als je steeds vluchtte en eigenwaarde, eigen geloof kwijt bent is het erg moeilijk om op de ander te vertrouwen...op zijn/haar liefde... graag gelezen liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: XAVIER | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||