Avondmaal
AVONDMAAL
Getemperd licht door hoge ramen,
kleurt met een feestelijke gloed,
het zilver op de witte tafel:
"Ziehier, Mijn lichaam en Mijn bloed".
't Zweeft op gedragen orgelklanken,
om hoofden - bruin en blond en grijs -
hier wordt zijn bloed tot levend water,
hier is Zijn lichaam waarlijk spijs.
Pelgrims die 't nieuwe land aanschouwen,
bij tekenen van brood en wijn,
en samen kerk, die in de wereld
een teken van hoop mag zijn.
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, maart 29, 2002 02:44 |
| de devotie is tastbaar in dit gedicht.... héél mooi... | |
| Hans Winter: | Vrijdag, maart 29, 2002 02:41 |
| kom in ons midden, laat het ons bidden, een van vader komen wij ons nader. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M.E. Bunk - v.d. Heiden | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||