Speels met de trein
De trein kent zijn tijd
en gaat wanneer hij gaat
hij kent niets van gevoel
hij staat waar hij voor staat.
Het zou een veilig idee moeten zijn
maar ik voel me slechts verlaten
maar aan het ritme van de trein
merk ik, die had het al in de gaten.
Ik mag niet klagen en weiger ook
om me te verlagen tot verdriet
want huilen doet deze man
eigenlijk uit principe niet.
Reacties op dit gedicht
| saskia van dijk: | Zondag, oktober 19, 2008 10:47 |
| Deze trein herken ik o zo goed. En ik weet uit ervaring dat tranen juist helpen bij berijden van de denderende trein | |
| tweety-ysje: | Zondag, oktober 19, 2008 08:46 |
| Hoi Jasper, mooi gedichtje hoor prachtig geschreven liefs | |
| Winna: | Zondag, oktober 19, 2008 00:46 |
| Zeker origineel onderwerp... uit principe neem ik nooit meer de trein; zeker niet op zaterdagavond ;) |
|
| Windwhisper: | Zondag, oktober 19, 2008 00:44 |
| jammer van dat principe Jasper, want huilen kan helend zijn mooi geschreven in een aparte stijl liefs Cobie |
|
| Gerhardus: | Zondag, oktober 19, 2008 00:21 |
| mooi aparte stijl, Jasper, en origineel onderwerp, de trein! slaap goed, Gerhard | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jasper de Jong |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||