Het leven als toneel
Gevoelens bespelen het gezicht
Mensen kijken naar het schouwspel
Als een soap volgen ze het
Wat zal er gebeuren?
Wie gaat er huilen, lachen?
Daar is het
Het gevoel komt op
Het gezicht ontpopt
Een traan raakt het canvas
Alleen staat de acteur
Duizenden mensen om hem heen
Niemand die helpt
Iedereen die het ziet
Het verhaal loopt verder
Het einde nabij
Een triestig of vrolijk?
Geen mens die het weten kan
Plots een tweede acteur
Improviseren wordt het
Tranen laten veranderen in een lach
Moeilijk, maar haalbaar
Het einde is nabij
Mensen hebben gekeken
Touwschouwers gelachen, gehuild
Één ziel heeft geholpen, meer niet
Zo wordt het leven een toneel
Wees geen toeschouwer, maar acteur
Droog tranen, laat er geen vloeien
Reacties op dit gedicht
| snowpuff: | Vrijdag, maart 29, 2002 16:09 |
| Ik hou van poëzie en toneel, beter kan 't dus niet. Mooi, heel mooi zelfs, ik wou dat ik het kon |
|
| Lieverdje: | Donderdag, maart 28, 2002 22:50 |
| Het leven is een schouwtoneel (heeft Shakespeare - denk ik - gezegd) wij de acteurs wij de toeschouwers En ik speel dat ik dat allemaal mag aanschouwen ;-) Lieverdje xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Passero | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||