Ze hebben mij voor niets meer nodig
Ze hebben mij voor niets meer nodig
Ik voel mij als iets overbodig
En dagelijks ben ik dit en dat kwijt
Waardoor ik innerlijk veel pijn lijd
Men zegt dat ik almaar roep en tier
Maar het is de enige manier
Om nog eens in de kijker te staan
Bij al hen die mij doof voorbij gaan
Die mij laten als iets voorlopig
Nog niet angstaanjagend wanhopig
Want ze hebben helemaal geen spijt
Dit is nu eens de moderne tijd
Je leeft voor je zelf je gaat op zwier
Tot je zelf eindigt als een schelpdier
Dicht geklept aan het eind van de baan
Om daar in eenzaamheid te vergaan
Ik voel mij als iets overbodig
En dagelijks ben ik dit en dat kwijt
Waardoor ik innerlijk veel pijn lijd
Men zegt dat ik almaar roep en tier
Maar het is de enige manier
Om nog eens in de kijker te staan
Bij al hen die mij doof voorbij gaan
Die mij laten als iets voorlopig
Nog niet angstaanjagend wanhopig
Want ze hebben helemaal geen spijt
Dit is nu eens de moderne tijd
Je leeft voor je zelf je gaat op zwier
Tot je zelf eindigt als een schelpdier
Dicht geklept aan het eind van de baan
Om daar in eenzaamheid te vergaan
Reacties op dit gedicht
| gewoon gezellig: | Donderdag, oktober 23, 2008 09:38 |
| wat een triest denken, ook ik ben zo maar denk daar totaal niet aan, geniet het leven en loop je hoofd leeg als je dat nog kan....liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||