De jaren van angst
De jaren van angst, ze zijn voorbij
Van binnen was ik niet blij
Elke dag achterom kijken
Geen andere wereld om naar uit te wijken
Maar ik heb ze doorstaan
Ik ben aller tijden door blijven gaan
Vaak telefoontjes
Leek op begeven moment gewoontjes
Het waren jaren van angst
Was geen vangst
Altijd bang dat er wat zou gebeuren
Sloot alle deuren
Nu voel ik geen angst meer
Geef gewoon verweer
Me hoofd niet meer gebogen
Heb me nooit vrij bewogen
Nu me schouders naar achter
Ben wat zachter
Kan vergeven
Niet vergeten
Nieuwe toekomst weven
Niet verkeerd gezeten
Angst ken ik niet meer
Ben mezelf weer
Ik ben gewoon ik
Reacties op dit gedicht
| free: | Vrijdag, maart 29, 2002 08:50 |
| mooi zo...altijd jezelf vergeven... daar heb je recht op!! liefs free |
|
| Driegeetjes: | Vrijdag, maart 29, 2002 07:43 |
| 'Kan vergeven' 'Niet vergeten' Héle Wijze woorden... En natuurlijk lekker jezelf zijn... :-)) DrieGeetjes |
|
| waterval: | Vrijdag, maart 29, 2002 02:29 |
| vergevingsgezind, en jezelf zijn,.... dat is mooi.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: xaviera | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||