In stilte schreeuw je
In stilte,
Ik kijk naar je gezicht, maar zie geen uitdrukking.
Ik zoek naar de ziel in je ogen, maar zie alleen een eindeloze staar.
Je schreeuwt het antwoord op mijn vraag, maar ik hoor het niet.
Het kan niet, mag niet, is niet.
Dit ben jij niet.
Zeg iets, doe iets, geef en teken …
Hoe klein dan ook…
Sit tibi terra levis
Ik kijk naar je gezicht, maar zie geen uitdrukking.
Ik zoek naar de ziel in je ogen, maar zie alleen een eindeloze staar.
Je schreeuwt het antwoord op mijn vraag, maar ik hoor het niet.
Het kan niet, mag niet, is niet.
Dit ben jij niet.
Zeg iets, doe iets, geef en teken …
Hoe klein dan ook…
Sit tibi terra levis
Reacties op dit gedicht
| dreamer: | Dinsdag, december 29, 2009 20:10 |
| niet de hoogste prijs betalen om iemend terug te krijgen fijn 2010 | |
| fairyofsuicide: | Zaterdag, oktober 25, 2008 00:19 |
| mooi en inderdaad herkenbaar voo rmijzelf ga zo door , x |
|
| pia ^^: | Vrijdag, oktober 24, 2008 22:49 |
| heel mooi. herkenbaar. geef het even wat tijd. degene komt wel weer terug naar je. de mantel en de muren worden na verloop van tijd weer weg gehaalt. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Vae Victis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||