Ons kleintje.
Ooit heeft het in mijn buik gezeten,
een kindje zo lief en zo klein.
Maar hij had er op dit moment nooit mogen zijn.
Niet gepland maar toch gebeurd.
Het weg laten halen met alle tegen zin.
nog zo klein, en in het tedere begin.
Maar toch al een mensje van vlees en bloed.
Iets wat je van binnen schreeuwen doet.
Elke dag dat gemis.
Niemand die het weet,
en niemand die het zal zin.
Maar ik wil tog dat de mensen snappen dat het er is.
een kindje zo lief en zo klein.
Maar hij had er op dit moment nooit mogen zijn.
Niet gepland maar toch gebeurd.
Het weg laten halen met alle tegen zin.
nog zo klein, en in het tedere begin.
Maar toch al een mensje van vlees en bloed.
Iets wat je van binnen schreeuwen doet.
Elke dag dat gemis.
Niemand die het weet,
en niemand die het zal zin.
Maar ik wil tog dat de mensen snappen dat het er is.
Reacties op dit gedicht
| litlleMissSunshine: | Zondag, oktober 26, 2008 10:08 |
| @ Jadee* Heel erg bedankt. |
|
| Jadee*: | Zaterdag, oktober 25, 2008 20:38 |
| Veel sterkte in deze moeilijke tijd! | |
Over dit gedicht
| Auteur: litlleMissSunshine | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||