Niet de dichter dicht
...
Tussen schrijven en zwijgen
staat de dichter, en hoe dichter hij
zijn eigen is, hoe leger hem
het zwijgen voelt -
hoe leger hem ‘t woord voor staat.
Maar hoe meer de dichter
zich het zwijgen eigen maakt
hoe voller hem, de rijm
zal staan - hoe voller
hij in hand, niet meer
zijn eigen schrijven ziet
O de aarde staat als inktpot, klaar voor de kleine dichter
zijn kruipen door het stof is als de veer dopen in zijn bad
door grote machten en machtige metaforen, wordt hij geleid
als pen in de hand, nooit enig inspraak in zijn schrijven gehad
Het is niet de dichter, die dicht
niets van zijn hand
van zijn kant, nee niets
niet de vruchten van zijn verstand
niet de hoogte van zijn stand
nee niets, niets anders
dan de bevrijding van het vlees
van elk beperken, dat ons onmens maakt
maakt zijn schrijven charmant
en ver, ver, van eigen hand
De dichter wordt gebruikt, ons dichter bij elkaar te brengen
hij ontvangt de woorden als een wijnboer zijn druiven plukt
vol en zwanger van het zielennectar, is aan hem de kunst
deze gunst, niet in eigen woord en glorie te laten uitgedrukt
Onderworpen aan de grim, van taal
en stille inspiratie
schetst hij, wat het oog
hem voor staat, en dient hij
nederig, de eenzame taak
‘n dichter te zijn
F.
Tussen schrijven en zwijgen
staat de dichter, en hoe dichter hij
zijn eigen is, hoe leger hem
het zwijgen voelt -
hoe leger hem ‘t woord voor staat.
Maar hoe meer de dichter
zich het zwijgen eigen maakt
hoe voller hem, de rijm
zal staan - hoe voller
hij in hand, niet meer
zijn eigen schrijven ziet
O de aarde staat als inktpot, klaar voor de kleine dichter
zijn kruipen door het stof is als de veer dopen in zijn bad
door grote machten en machtige metaforen, wordt hij geleid
als pen in de hand, nooit enig inspraak in zijn schrijven gehad
Het is niet de dichter, die dicht
niets van zijn hand
van zijn kant, nee niets
niet de vruchten van zijn verstand
niet de hoogte van zijn stand
nee niets, niets anders
dan de bevrijding van het vlees
van elk beperken, dat ons onmens maakt
maakt zijn schrijven charmant
en ver, ver, van eigen hand
De dichter wordt gebruikt, ons dichter bij elkaar te brengen
hij ontvangt de woorden als een wijnboer zijn druiven plukt
vol en zwanger van het zielennectar, is aan hem de kunst
deze gunst, niet in eigen woord en glorie te laten uitgedrukt
Onderworpen aan de grim, van taal
en stille inspiratie
schetst hij, wat het oog
hem voor staat, en dient hij
nederig, de eenzame taak
‘n dichter te zijn
F.
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Woensdag, oktober 29, 2008 00:16 |
| jammer van de metaforen die ik niet verwoord heb zien staan meta-taal is geen verhaal graag gelezen. Grtjs, nino. |
|
| Innerchild: | Woensdag, oktober 29, 2008 00:02 |
| Zoveel waarheid ... en de kunst dit te kunnen verwoorden. Gegroet heer Kuijlemans ! |
|
| sunset: | Dinsdag, oktober 28, 2008 19:00 |
| Een prachtig beeldende tonende verwoording die veel meer verdient dan slechts de aandacht en reacties van tweeën. Vriendschappelijke groet van hier naar daar en dichterlijke omhelzing mijn vriend, sunset |
|
| trucker klaas: | Dinsdag, oktober 28, 2008 06:59 |
| net als een truck rijdt dient er een te sturen anders komt er niks op tijd en ontstaan vreemde kuren mooi ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||