weer onderweg naar 01 november (11)
stilte zwalkt door schemering
(vol gevaarlijke vermoedens)
bevend het bange hart
als een gestrande vis
de tijd dringt met intervallen
en ondanks vreselijkste opwinding
niemand kan dit bericht brengen:
het kind werd ’t laatst gezien tegen drieën
bij de slagboom tussen hemel en aarde
een overweg – eerst nog gesloten
en ook de ongrijpbare maan
die het gezicht van de moeder kalkt
- wit, met trage vage hoop -
blijft weifelend achter het gordijn
verborgen in de berm bij ’t vuil
wat eens intens geliefd.
sunset 30-10-2008
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, oktober 30, 2008 15:52 |
| Stilmakend gedicht, waarbij ik even heel stil wordt, in ontroering lees ik! Een welgemeende knuff liefs,dicky |
|
| Hazen: | Donderdag, oktober 30, 2008 11:21 |
| Om gewoon stil bij te zijn... wat zijn woorden dan nog... indringend Sunset Liefs, |
|
| conan: | Donderdag, oktober 30, 2008 09:07 |
| de tijd dringt met intervallen, mooi dit vallen en dat weer opstaan, dat eeuwig naar die moeder lopen...ondanks de slagbomen...bijzonder indringende reeks sun... liefs conan*** |
|
| Littledolphin: | Donderdag, oktober 30, 2008 08:45 |
| stilmakend liefs barbara | |
| Artifex: | Donderdag, oktober 30, 2008 07:56 |
| Hier wordt ik stil van... Liefs, Artifex. |
|
| roosjerood: | Donderdag, oktober 30, 2008 07:51 |
| zo droef ,stilmakend ,in diepe stilte gelezen | |
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 30, 2008 07:42 |
| ik moet heel even diep slikken, zo triest zo droef liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||