Geen dag dat ik zonder jou ben
ik draag je in mijn lege armen mee
en onder ‘t zingen van een droevig lied
danst de tijd op zachte klanken uit mijn mond
toen het licht van de kaars doofde
omdat het lontje opgebrand was
werd het donker en de stilte merkbaar
het omringde me als een blok beton aan mijn voeten
wetend dat ik geen stap meer buiten de deur kon zetten
terwijl mijn adem vochtige plekken laat zien
verlicht de maan met helder blik
mijn betraande ogen…ik teken het gemis
met de wijsvinger op de ruit
mijn hoofd maakt overuren
die enkel in meerdere vakantiedagen
uitbetaald zullen worden
Dwaallicht: | Woensdag, november 05, 2008 21:44 |
Heb heel de cyclus hiervan gelezen en ben er eerlijk gezegd stil van... zoveel innerlijk voelen prachtig verwoord... klasse! Liefs Dina |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, november 04, 2008 19:41 |
ben hier stil van veel plezier op de creadoe janny |
|
verhavert: | Vrijdag, oktober 31, 2008 13:29 |
zo stilmakend mooi liefs martine |
|
Windwhisper: | Vrijdag, oktober 31, 2008 09:14 |
ja voelbaar lieverd, het ontroert me heel diep lieve groet Cobie kuzzz Goede morgen |
|
lommert: | Vrijdag, oktober 31, 2008 08:50 |
innerlijhk weer zoveel te lezen...laatste heftige zin...liefs willem |
|
Littledolphin: | Vrijdag, oktober 31, 2008 08:39 |
heeeel mooi liefs barbara | |
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 31 oktober 2008 | ||
Thema's: |