just alone
niemand die mij begrijpt
niemand die meeleeft
ik verga van de pijn
maar niemand die dat doorheeft
soms heb ik de neiging om weg te lopen
en dan maar zien hoe het zou aflopen
want ik kan er niet meer tegen
ik heb de hoop al bijna opgegeven
dag in dag uit loopt mijn moeder te zeuren
ruim dit op of je zal het betreuren
en ja dan is ze weer boos
en voel ik me weer machteloos
en dat is dan mijn leven
best wel kort beschreven
niemand die meeleeft
ik verga van de pijn
maar niemand die dat doorheeft
soms heb ik de neiging om weg te lopen
en dan maar zien hoe het zou aflopen
want ik kan er niet meer tegen
ik heb de hoop al bijna opgegeven
dag in dag uit loopt mijn moeder te zeuren
ruim dit op of je zal het betreuren
en ja dan is ze weer boos
en voel ik me weer machteloos
en dat is dan mijn leven
best wel kort beschreven
Reacties op dit gedicht
| Samhain: | Woensdag, november 05, 2008 22:04 |
| Dit is treurig, maar houd moed he Avalon, ze meent het vast wel goe, later kun je lekker op jezelf gaan wonen, maar je moeder is wel belangrijk, liefs Samhain | |
| Dwaallicht: | Woensdag, november 05, 2008 22:01 |
| O jeetje... alles van je afschrijven dan maar. Héél mooi en emotievol omschreven. Welkom! Liefs Dina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gunshot | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2008 | ||
| Thema's: | ||