Jij !
Op een gegevn moment
kon ik er niet meer tegen.
Ik ben zo dankbaar dat jij er was,
om mij ervan te weerhouden zelfmoord te plegen.
Ik voelde me zo leeg,
zo eenzaam en verlaten.
Soms hield ik van je,
op andere momenten kon ik je haten.
Maar je bleef altijd.
Zelfs als ik ontzettend kwaad was.
Tijden lang
bestond mijn hart uit glas.
Alleen jij was in staat
om er weer een normaal hart van te maken.
Na zo'n lange tijd
konden mensen mijn hart weer aanraken.
kon ik er niet meer tegen.
Ik ben zo dankbaar dat jij er was,
om mij ervan te weerhouden zelfmoord te plegen.
Ik voelde me zo leeg,
zo eenzaam en verlaten.
Soms hield ik van je,
op andere momenten kon ik je haten.
Maar je bleef altijd.
Zelfs als ik ontzettend kwaad was.
Tijden lang
bestond mijn hart uit glas.
Alleen jij was in staat
om er weer een normaal hart van te maken.
Na zo'n lange tijd
konden mensen mijn hart weer aanraken.
Reacties op dit gedicht
| Susanne X: | Zaterdag, maart 30, 2002 15:06 |
| Ja mag blij zijn met zo iemand :-) | |
| secret girl: | Zaterdag, maart 30, 2002 11:59 |
| heel errug mooi egt super!!!! heel veel sterkte nog!!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: irina | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||