hoop opgegeven
jaren heb ik gevochten niemand wist dat ik bestond.
ik leefde een leven vol met leugens.
zonder te weten waar ik mij bevond.
mijn leven was een groot gevecht.
ik heb geprobeerd en geprobeerd.
al leek het van niet ik meen het echt.
nu na jaren geleeft of niet geleeft te hebben.
ben ik tot de conclussie gekomen.
dat ik het echt niet meer ga redden.
ik kan niet langer leven.
maar wat doe je als je niet eens weet.
wat je eigenlijk op gaat geven.
ik probeer telkens te praten.
niet na te denken.
alles los te laten.
maar mijn gedachtens gaan zo snel.
mijn handen kunnen zich niet bedwingen.
en de stem roept welkom in de hell.
hoe kan ik uitleggen wat ik voel.
als ik zelf al niets een kan begrijpen.
wat ik werkelijk bedoel.
Reacties op dit gedicht
| SweetSixteen: | Dinsdag, november 18, 2008 22:26 |
| Ik weet precies hoe jij je voelt, Het is allemaal erg moeilijk, maar je komt er door heen! Liefs Sweetsixteen! |
|
| *dark__eyes*: | Maandag, november 10, 2008 16:50 |
| Heel mooi verwoord. Het is precies hoe ik mezelf ook voel... sterkte gr... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2008 | ||
| Thema's: | ||