Papa,
Het is zo lang geleden
dat ik je heb gezien,
kan je niet meer goed
herinneren bovendien.
Mama en jij zijn allang uitelkaar
geloof nu bijna 3 jaar.
jullie waren daarvoor nog gelukkig paar
Vaker was ze bij je weggegaan
want die onstuimige relatie
kon ze echt niet aan
alles ging voor haar en en je eigen kind.
raar papa dat jij al dat andere belangrijker vind
Ze probeerde het keer op keer
maar weer,
Je zou echt gaan veranderen
was je verweer..
Waarom kon je nou niet gewoon doen?
Waarom moest het zo gaan?
Hield je niet meer van mij en Mama?
Waarom moest je haar slaan?
Papa je hebt ons echt verdriet gedaan!
Mama hield zoveel van jou ,Papa
ze had alles voor je over,
die ruzies kon ze wel aan,,
totdat je ging slaan.
mama heeft toen meteen mij opgepakt
en we zijn gegaan,op de vlucht...
voor een beter bestaan..
Je bent ons achterna gegaan
ruziemaken met mama en weer slaan
en je gooide daarna
een grote steen door het raam.
Papa ik lag daar op de bank,
en op mij lag overal glas
omdat die steen net naast
mij op de tafel gevallen was
ik heb toen dagen niet kunnen slapen
had alleen maar nare dromen
was bang voor jou papa,
bang dat je terug zou komen.
Ik durfde niet meer naar buiten
niet spelen,niet naar de winkel,
niet naar school.
Dat kwam door jou papa mijn Idool
Je behoorde me te beschermen tegen het kwade
me dingen te leren als een echte vader.
Maar jij bent het kwade
en wordt nooit een echte vader.
Mijn mama is zo sterk voor mij
gaat door het vuur en geeft niet op
al werkt ze zichzelf soms over de kop.
ze zorgt dat het me aan niets ontbreekt
al is het haar liefde die erboven uit steekt
Papa ,je bent een zwakkeling,
die maar denkt aan 1 ding
dat is aan je eigen geluk
dat van je kids maak je alleen maar stuk
Ik wil je laten weten
dat jij niet meer mijn papa bent,
je bent me toch allang al vergeten
ik ben allang niet meer dat meisje dat je kent.
dat heb jij helemaal aan jezelf te wijten