ik wil niet meer
Ik wil niet meer leven
Kan er niet meer tegen
Ze zijn zo oneerlijk
Waarom zou ik doorzetten in deze klote tijden?
waarom zou ik blijven lijden?
Ik kan er beter een einde aan maken
Want ik begin van de kant af te raken
Wil mezelf verliezen en voorgoed gaan slapen
Want ik kan mezelf niet meer bijeen rapen
Ik ben zo moe
Ik wil weer snijden
Wil mezelf weer loshalen
Want ik kan het niet meer aan
De drang komt weer terug van vroeger
Wil het wel loslaten
Maar het gaat niet
Het ging zo slecht maar ook weer zo goed
Was dit mijn laatste beetje moed?
Kan ik echt niet meer vechten?
Nee ik kan echt niet meer..
Kan er niet meer tegen
Ze zijn zo oneerlijk
Waarom zou ik doorzetten in deze klote tijden?
waarom zou ik blijven lijden?
Ik kan er beter een einde aan maken
Want ik begin van de kant af te raken
Wil mezelf verliezen en voorgoed gaan slapen
Want ik kan mezelf niet meer bijeen rapen
Ik ben zo moe
Ik wil weer snijden
Wil mezelf weer loshalen
Want ik kan het niet meer aan
De drang komt weer terug van vroeger
Wil het wel loslaten
Maar het gaat niet
Het ging zo slecht maar ook weer zo goed
Was dit mijn laatste beetje moed?
Kan ik echt niet meer vechten?
Nee ik kan echt niet meer..
Reacties op dit gedicht
| girly-schrijfster: | Dinsdag, november 18, 2008 20:49 |
| mooi gedicht heel herkebaar geef het niet op. er zijn mensen die om je geven. lees mijn gedicht de ware betekenis van vriendschap. dat gaat ook over dit soort problemen. het geeft je miss wat hoop. xxx girly-schrijfster |
|
| Lieverd78: | Dinsdag, november 18, 2008 11:16 |
| ja ik voel met jou mee ik voel mijn wereld ook instorten vriendelijke groetjes x x | |
| tweety-ysje: | Zondag, november 16, 2008 10:40 |
| ALs je echt wilt lieve meid, is er altijd en sprankeltje hoop! Grijp die hoop en de handen om je heen, ook zij zullen jou wel helpen! Maar je moet zelf wel verder willen leven, anders heeft de hulp geen zin, want dan neem je ze toch niet! Maar jij weet beter lieverd, komaan en vecht jij geef je toch niet zo makkelijk gewonnen, weet je komt sterkte te staan in je leven! dikke kus en warme knuffel | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2008 | ||
| Thema's: | ||