als de nacht piekert
stel ik haar gerust
ik rook
een sigaret
om te verdoven

morgen stop ik dan
niets beloven

als de nacht zwart is
in haar diepste slaap
ik ontwaak
op een rand
van houtgemaakt verstand

splinters
vormen plankenkoorts
van dit hout
maakt men geen kisten

nu daken ijzig rillen
en contouren trillen
mensen slapen
voel ik zielen zingen
zwemmen in grijsrood lavalicht

adem is steeds
mijn laatste zucht
een beetje dood zijn
om te kunnen rusten

vlucht mijn gedachten
met de wind
droom ik voetstappen
op het grind

en als het daglicht
langzaam mijn lichaam
kust
verzilver ik in engel
mijn standbeeld
is soldaat gemaakt

en als ik dan
ontwaak in slapeloosheid
ben ik even in de hemel
hallucineer ik werkelijkheid

tot de mist
de aarde zichtbaar maakt