Na een heerlijke avond besef ik dat er meer is in het leven
Dat je moet kunnen genieten, zonder alle regeltjes en wetten
die je voor jezelf hebt overgeschreven.

Maar ik kan je dat niet meer beloven,
ik woel met mijn gevoelens en
weet niet wat ik allemaal moet geloven

Waar deze achterlijke leugens gaan.
Na die desbetreffende mooie zondag,
kijk ik anders tegen nieuwe dingen aan.

Ik voel me nu zeker minder verplicht.
Maar toch is de onzekerheid niet verdwenen.
Je bewees dat je anders was dan al die verhalen in het uitzicht.

Je bent anders dan al andere jongens die rondlopen op deze aarde.
Ik geloof je en zeg eerlijk ik had me in je vergist!
Dat ik mijn informatie uit de verkeerde bronnen vergaarde

Maar is dit wel terecht?
Kan je je zodanig in mensen vergissen?
Dat ze zomaar een lolletje van je maken?
Dat ze met je spelen?
Alsof ze niets voor je betekenen?

Ik denk niet dat een geweten dit toelaat.
Zo wel? So What?
Ik kijk wel hoe dit verder gaat.

Ik heb voor het eerst in mijn leven geen verwachtingen.
Geen verwachtingen van de dingen die moeten en gaan gebeuren.
Geen verwachtingen van de toekomst
en geen verwachtingen over hoe ik over een week tegen jou aan kijk.

Maar blijft het hier dan bij?
Blijft het bij deze ene avond?
En wat jij tegen mij zei?

Ik hoop het
Niet