Respect, waar is het gebleven?
Haat en nijd, thuis en op straat.
Leven en laten leven...
Dat is toch waar het over gaat?

Ik sta voor mijn eigen persoon.
Maak altijd mijn eigen beslissingen.
Dat vind ik heel gewoon.
Neem verantwoording voor mijn eigen vergissingen.

En, als je mij wilt breken.
Ren, blijf rennen dan, vliegensvlug.
En kijk, ik ben nog steeds niet bezweken.
Die pijn krijg je nog wel terug.

Zie je het dan niet.
Wat je een ander aandoet?
Zoveel pijn en verdriet.
Het raakt jou net zo goed!

Misschien niet vandaag of morgen.
Het is slechts een kwestie van tijd.
Ik maak me zeker geen zorgen.
Je zult verdrinken in spijt.

Ik kom op voor mijn rechten.
Ik vertrouw mensen om me heen.
En weet je, blijven vechten?
Dat doe ik nooit alleen!

Verlies is altijd zwaar.
Ook al doe je nog zo je best.
Het is nooit onvoorkoombaar.
Maar hecht waarde aan de rest.

Mensen die er wel voor je zijn.
Alle gebaren en steun.
Zo groot, of zo klein.
Dat is waar ik op leun.