Illusie
Illusie
Als het schreeuwen van
mijn eenzaamheid
zich hardnekkig nestelt
in de stilte, in het zwijgen
en schaduwen grillig dansen
in de leegte, reikend
naar de waanzin
in de plooien van mijn geest
proef ik het verlangen
te zijn wie ik ben
voor eens en altijd
zonder oordeel, zonder vragen.
Te ongrijpbaar zijn de leugens
verweven in mijn woorden.
Te koud is de waarheid
om te kunnen aanvaarden.
Ik breek de stilte, breek het schreeuwen
raap de scherven, creeer
geen eind, geen begin,
slechts een nieuwe illusie.
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Zondag, november 23, 2008 09:36 |
| Goede morgen lieverd ben blij dat ik dit moois mag lezen, ik ging even terug naar de dag van gisteren lieve groet Cobie |
|
| lommert: | Zondag, november 23, 2008 07:59 |
| creeren is iets nieuws brengen ...van nooit geweest zijn...zo doe ik dit indenkende gedicht voor mezelf lezen;)...liefs willem |
|
| M-Rose: | Zaterdag, november 22, 2008 19:56 |
| ik vind het een pracht-schrijven de stilte doorbreekt eenzaamheid en verlangen liefs marleen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gewoon Amy |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2008 | ||
| Thema's: | ||