Laatste kinderwens
Laatste kinderwens
Bij het smeren van volkoren bruin
met lekker veel honing op het mes
voelt hij opeens een stekende pijn
niet eens wetend wat er gebeurd.
Pappa kijkt hem in zijn blauwe oogjes
en ziet de vragende blik van zoon lief
maar waar woorden wel op lippen liggen
kunnen ze zijn mond simpelweg niet verlaten.
Eet je boterham maar op lieve schat
maar de trek in het broodje is vervlogen
het jochie zit enkel nog met vraagtekens
waarom huilt pappa toch de gehele dag?
Terwijl vader zijn zoon het brood toediend
beetje bij beetje zonder de korstjes
rijst bij de jongen die prangende vraag
pappa, gaan we nogeens naar de dierentuin?
Reacties op dit gedicht
| sweetblackangel: | Woensdag, december 17, 2008 12:38 |
| Ik blijf hem lezen, hij blijft me grijpen. Mooi schrijven! |
|
| lommert: | Donderdag, november 27, 2008 13:41 |
| sterk schrijven...het verleden en het verdriet daaraan duidelijk leesbaar...stevige groet van mij willem |
|
| arie: | Donderdag, november 27, 2008 11:33 |
| een aangrijpend beeld.. En toch.. Papa mag de kracht opbrengen samen met zijn zoon weer een basis te vinden en doorgaan met hun beider leven sterkte arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2008 | ||
| Thema's: | ||