nu pas
nu valt het pas op
als ik hem een grap vertelde
bleef zijn mond toe
als een graf
en hij zei ook
breek mij de bek niet open
en in zijn ogen
danste dan die rare glans
alsof je ongewild in een diepe vergeetput keek
en daar heel beneden
een mannetje zag staan
uitzinnig zwaaiend
met een withete pook
dat niemand
dat zag
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Donderdag, november 27, 2008 17:10 |
| ja te angstig kun je ook zijn, Pierre, de broekspijpen dicht geknoopt liefs Cobie |
|
| ninodepino: | Donderdag, november 27, 2008 16:58 |
| was dat het voodoo-poppetje van Frau Holle? :) herkenbaar, graag gelezen. Liefs, nino. |
|
| litle-wing: | Donderdag, november 27, 2008 15:05 |
| ghehe wat een schrijven mooi Met liefs |
|
| Fairouz: | Donderdag, november 27, 2008 14:16 |
| Prachtig de angst verwoord conan....Zonnige groet, Fairouz | |
| lommert: | Donderdag, november 27, 2008 13:44 |
| nu te zien...zou de tijd ook niet bewuster maken;)...oogjes open en de rest...na je 70e neemt het af las ik net...verstand enz. mmm.....wij niet Pierre he...wij niet he;)...groet weer willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2008 | ||
| Thema's: | ||