Paula in memory
Vandaag elf jaar terug
Nu nog deel van ons leven
Jouw leven ging te vlug
Het einde leek een streven
Signalen over nood
Door velen niet herkend
Jij hield je groot
Al was het leed urgent
De gedachten over "wat als"
En hoe het zou geweest
Kleuren onze levens vals
Versterken gemis het meest
De tijd die heeft geen weet
Waarom je niet wou praten
Het leven incompleet
Voor allen nagelaten
Begrip pas na vele jaren
Of eigenlijk wat vrede
Om verdriet te verklaren
Waarom jij bent overleden
Jij liet in ons bestaan
Een sluimerende pijn
Die geeft ons te verstaan
Hoe breekbaar een mens kan zijn
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Donderdag, november 27, 2008 18:28 |
| intens droevig schrijven. lieve groet Cobie kuzzz |
|
| Gewoon Amy: | Donderdag, november 27, 2008 18:08 |
| Stilmakend, dit verdriet, dit gemis. liefs amy |
|
| karinvangelder: | Donderdag, november 27, 2008 18:05 |
| intens verdrietig . vooral aan het eind van het jaar komt dit heel erg naar boven. sterkte Klaas. lieve groet, Karin. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: trucker klaas |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2008 | ||
| Thema's: | ||