Je liet me leeg
je liet me leeg op de vloer
zonder ook maar om te kijken
en daarna liep je uit de deur
mijn leven veranderde in zwart
zonder ook maar om te kijken
en daarna liep je uit de deur
mijn leven veranderde in zwart
nog steeds echoot je stem
in deze kleine kamer
mijn donkerblonde haren veranderden
in slierten van grijs
mijn porseleinen gelaat
werd grauw en droef
lach was niet verdwenen
maar spoorloos
na al deze eenzame jaren
ligt hij nog steeds op de vloer
Reacties op dit gedicht
| Gert: | Zondag, november 30, 2008 00:37 |
| Deze is mooi Richard, hij gaat dieper, mooi!! Liefs |
|
| ela: | Zaterdag, november 29, 2008 16:24 |
| de lach is het belangrijkste om te behouden. ela |
|
| vivika: | Zaterdag, november 29, 2008 11:06 |
| gevoelig en knap geschreven liefs |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, november 29, 2008 09:38 |
| nou Richard, ik zag een foto van je, en die loog er niet om hoor, een knappe jongeman, misschien een andere bril? lieve groet en goede morgen Kuzzz Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2008 | ||
| Thema's: | ||