De pot verwijt de ketel
...
Zij die treuren, en niet lachen
zij besmeuren met dikke plaggen
mijne reine gemoedsrust
Hoor ze jammeren en weeklagend
de dag door komen, zich afvragend
hoe de zotheid hen kust
Blind zijn zij en beklagen duisternis
woest zijn zij en bewenen wildernis
o die lieve levensonlust
Ik wil mijn ogen sluiten, oren doven
maar zij roven gelijk rovers roven
mijne eerbare zielenrust
En ik, die niets anders meer doen kan
dan te zijn, een mopperende oude man
die dit van zichzelf is bewust
F.
Zij die treuren, en niet lachen
zij besmeuren met dikke plaggen
mijne reine gemoedsrust
Hoor ze jammeren en weeklagend
de dag door komen, zich afvragend
hoe de zotheid hen kust
Blind zijn zij en beklagen duisternis
woest zijn zij en bewenen wildernis
o die lieve levensonlust
Ik wil mijn ogen sluiten, oren doven
maar zij roven gelijk rovers roven
mijne eerbare zielenrust
En ik, die niets anders meer doen kan
dan te zijn, een mopperende oude man
die dit van zichzelf is bewust
F.
Reacties op dit gedicht
| Lonely Heart: | Dinsdag, december 02, 2008 14:28 |
| Inderdaad, heel irritant, negatief ingestelde mensen. En heb er zelf ook wel een handje van dus lees mijn gedichten maar niet, hahahahhahaha!!!;)... Dikke knuffel, Lonely Heart |
|
| lexx: | Dinsdag, december 02, 2008 13:28 |
| goed eerlijk gedicht :) complete quarantaine is welhaast onmogelijk. dus we zullen ermee om moeten gaan he. | |
| Quicksilver: | Dinsdag, december 02, 2008 13:14 |
| Erg mooie poëzie, ach we mopperen toch allemaal wel eens! Liefs,dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2008 | ||
| Thema's: | ||