vasthouden aan iets dat niets meer
De keuze voor mezelf
is nu nog zwaar
vreemd voor iemand zo vol van zichzelf
vreemd
toch is het waar
zo graag wil ik vasthouden
aan iets dat niets meer is
de pijn die dat met zich meebrengt
is milder dan het gemis
ik voel
jouw verwarring
een verklaring heb ik niet
ik voel
jouw verstarring
het antwoord
is mijn verdriet
maar hoe ik ook zucht en steun
vol smart weer kreun
wachtend op dat
wat zeker komen gaat
de dag dat ik voor mezelf kies
en alle pijn
lachend
achter laat
is nu nog zwaar
vreemd voor iemand zo vol van zichzelf
vreemd
toch is het waar
zo graag wil ik vasthouden
aan iets dat niets meer is
de pijn die dat met zich meebrengt
is milder dan het gemis
ik voel
jouw verwarring
een verklaring heb ik niet
ik voel
jouw verstarring
het antwoord
is mijn verdriet
maar hoe ik ook zucht en steun
vol smart weer kreun
wachtend op dat
wat zeker komen gaat
de dag dat ik voor mezelf kies
en alle pijn
lachend
achter laat
Reacties op dit gedicht
| litle-wing: | Woensdag, december 03, 2008 15:34 |
| verdriet..voel ik hier geef de moet niet op.. Met liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2008 | ||
| Thema's: | ||